پرکردگی های هم رنگ دندان (کامپوزیت)
پرکردن و ترمیم دندان های پوسیده با استفاده از مواد همرنگ دندان بیشتر مورد توجه مراجعین است. زیرا این ماده شباهت زیادی به دندان ها دارد و در نتیجه ترمیم دندانها برای دیگران قابل تشخیص نیست. همین مزیت موجب محبوبیت مواد همرنگ یا همان کامپوزیت ها برای بیماران شده است.
ماده رزین کامپوزیت دندان از پلاستیک و ذرات شیشه ای ریز تهیه می‌شود و میزان ماندگاری آن حداقل 5 سال تخمین زده شده است. اما این میزان به مراقبت های بیمار و رعایت بهداشت دهان و دندان و همچنین مهارت دندانپزشک در ترمیم دندان بستگی دارد. مواد کامپوزیت نسبت به آمالگام استحکام و مقاومت کمتری دارند که البته دندانپزشک برای از بین بردن این مشکل از باندینگ استفاده می‌کند. این کار باعث نگهداشتن رزین کامپوزیت بر روی دندانها می‌شود.
- نحوه ترمیم دندانها با استفاده از مواد همرنگ
ابتدا دندانپزشک دندانهای بیمار را به دقت بررسی و در صورت نیاز از آنها عکسبرداری می‌کند. این کار به دندانپزشک کمک می‌کند تا میزان پوسیدگی دندان که از دید پنهان مانده را مشخص کند و در نتیجه بهتر بتواند آن را درمان کند. دندانپزشک خوب میتواند مواد پر کننده دندان و روکش های کامپوزیت را به طور غیرمستقیم گرما دهد تا میزان استحکام ماده کامپوزیتی افزایش یابد.
پس از این مرحله، ماده رزین کامپوزیت دندان در کنار مواد دیگری مثل گلاس اینومر مورد استفاده می‌شود تا ترمیم بهتر انجام شود. سپس دندانپزشک ماده همرنگ دندان یا همان کامپوزیت را درون حفره دندان قرار می‌دهد تا تمام فضای خالی را پر کند. ماده مالگام زمانی که درون دندان جای می‌گیرد، دندانپزشک با وسایل مخصوصی به آن شكل می‌دهد و شیارها و برجستگی‌هایی یك دندان طبیعی را روی آن ایجاد می‌کند. براق کردن دندان نیز در پایان صورت می‌گیرد که بواسطه قلم های بخصوصی انجام می‌شود. بیمار نیز باید پس از یک هفته درمان مجدد به دندانپزشک مراجعه کند.
- مزایای استفاده از ماده همرنگ دندان
– ترمیم و بازسازی دندان ها تنها در یک جلسه
– مطابقت با دندانهای طبیعی و نامشخص بودن ترمیم
– اتصال به دندانها به طور مستقیم و در نتیجه استحکام بالا
- معایب استفاده از ماده همرنگ دندان
– هزینه درمان و ترمیم دندان پوسیده با استفاده از رزین های کامپوزیت نسبت به مواد پر کننده آمالگام بیشتر است.
– اگر چه میزان استقامت و استحکام این مواد از سوی دندانپزشکان و متخصصان تایید شده اما مشخص نیست که آیا آنها تحت فشار جویدن به اندازه مواد پر کننده آمالگام در طولانی مدت از استقامت بالایی برخوردار هستند یا خیر.
– ممکن است ماده کامپوزیت دندان در حین قرار داده شدن، آب برود و در نتیجه میان دندان و ماده پر کننده حباب ایجاد شود. این امر موجب می‌شود که تماس میان دندان و ماده کامپوزیت کمتر شود و احتمال گسترش پوسیدگی نیز افزایش یابد. این مشکل با مهارت دندانپزشک از بین میرود. اگر دندانپزشک با آرامش و دقت کار کند، کامپوزیت به سطح دندان چسبیده می‌شود.
– اگر براساس نظر دندانپزشک، دندانهای بیمار به روکش نیز نیاز داشته باشند، این کار باید در جلسات بعدی انجام شود.
- ماده همرنگ دندان موقتی
در کنار کامپوزیت ها گاهی دندانپزشک از مواد پرکننده موقتی همرنگ دندان نیز استفاده می‌کند. این ماده نیاز به جلسات بیشتری دارد و زمانی استفاده می‌شود که دندانپزشک قصد داشته باشد برای ترمیم دندان، یک دوره زمانی مشخص صبر کند. همچنین اگر میزان پوسیدگی و حفره دندان عمیق باشد و یا بیمار به درمان اضطراری نیاز داشته باشد، دندانپزشک از این روش استفاده می‌کند.
یکی از مواد ترمیمی موقتی برای پر کردن دندان، گلاس اینومور از آکرلیک و نوع خاصی از ماده شیشه است که برای پر کردن در زیر خط لثه و پر کردن دندان در کودکان کاربرد دارد. در این روش از هندپیس استفاده می شود. گلاس اینومور فلوئورید از دندان در برابر پوسیدگی محافظت می کند. این ماده نسبت به رزین کامپوزیت ضعیف تر است و در مقابل عوامل فرسایشی و شکستگی آسیب پذیر دندان مقاومت بالایی ندارد.